"Przystań" Gabriela Kotas

Kiedy dostałam propozycję objęcia patronatem medialnym najnowszą książkę pani Kotas, nie wahałam się nawet przez moment- z wielką ciekawością i niecierpliwością czekałam na tę kontynuację. Byłam niezwykle ciekawa czy Anna- główna bohaterka- odnajdzie w końcu spokój, uwolni się od bolesnej przeszłości i znajdzie swą życiową "Przystań". Nie zawiodłam się, a autorka ponownie zaserwowała mi wieczór z refleksją i wieloma przemyśleniami. "Przystań" to gorzko-słodka opowieść o poszukiwaniu wiary w sobie, trudnych wyborach, tkwieniu w marazmie i zawieszeniu, marzeniach by przeszłość wróciła, nieustannym czekaniu i życiu, które wydaje się nierealne, dla niektórych wręcz niemoralne i złe a dotyczy ono tysiące kobiet. Dopiero czytając tę historię, uświadamiamy sobie, jak jest to duży problem i co najgorsze zazwyczaj winą zostaje obarczona kobieta. Nie sposób nie oceniać zachowania głównych bohaterów, pytać w myślach po tysiąc razy- dlaczego? Dlaczego zaserwowali sobie takie cierpienie, zamykając się na prawdziwe szczęście i bliskość z kimś, kto naprawdę kocha? Zaznaczyć trzeba w tym momencie, że absolutnie nie jest to książka, która uderza w kościół personalnie, tylko to, co się w nim dzieje, ani tym bardziej nie podważa wiary. Pokazuje tylko, że takie wydarzenia są częste, tylko się o nich nie mówi. Jest to także opowieść, która niesie w sobie mnóstwo wsparcia, wiary i nadziei. Z każdej strony płynie mnóstwo wsparcia i empatii. Podobnie jak w części pierwszej, czyli "Uśpione niebo" akcja powieści toczy się niespiesznie wręcz leniwie, ale dzięki temu można dokładniej zaobserwować zmiany, które zaszły w głównej bohaterce, jej walkę z tęsknotą i gotowość wrócenia do księdza na przysłowiowe pstryknięcie palcem, długą i niezwykle trudną drogę, by uwolnić się od przeszłości i odnaleźć w sobie wiarę w Boga. Widzimy, jak bardzo się miota sama ze sobą, nie potrafi ponownie zaufać i otworzyć serca na nowe. Na szczęście ma obok siebie przyjaciół, którzy powoli, ale systematycznie wyciągają ja z jej otchłani... W tej części spotykamy się z większością bohaterów, których znamy z "Uśpionego nieba", u nich też zachodzi wiele zmian, miło znów ich było spotkać- szczególnie moją ulubienicę ciocię Marię. Autorka tak ciepło o nich wszystkich pisze, że czytając o ich perypetiach, czułam się, jakbym sama odwiedziła własną dawno niewidzianą rodzinę. Pomimo trudnych tematów poruszonych w książce, otula ona czytelnika ciepłem i przytulną domową atmosferą. Książkę pomimo dość "sennego" klimatu czyta się bardzo dobrze. Wciąga, niezwykle wzrusza, potrafi wstrząsnąć i mocno zaskoczyć. Barwne i plastyczne opisy sprawiają, że łatwo można wyobrazić sobie miejsca, i wydarzenia, które mają miejsce w powieści. Jestem niezwykle dumna z faktu, że mogę patronować tej historii. Jest to bardzo ważny głos i powinien on trafić do jak najszerszego grona odbiorców, szczególnie kobiet, które nie wiedzą, jak sobie poukładać życie po rozstaniu z księdzem. Czy polecam? Zdecydowanie tak. Wbrew pozorom jest to piękna historia o prawdziwej miłości, sile przyjaźni i wybaczeniu. Z wielką niecierpliwością wyczekuję kontynuacji.

Przystań jest 2 tomem cyklu pt.: "Uśpione niebo" i zarazem 4 przeczytaną przeze mnie książką Autorki. To bardzo przejmująca powieść, która porusza ważne tematy. Jakie mam po niej wrażenia? Czym mnie wzruszyła? O tym przeczytacie poniżej. Poznajemy tutaj dalsze losy głównej bohaterki Anny, która po kilku latach związku z księdzem, zostaje przez niego porzucona. Jest w całkowitej rozsypce i próbuje całe swoje życie poskładać od nowa. Choć jest to dla niej bardzo trudne, to jednak dzięki pomocy rodziny oraz przyjaciół udaje jej się wyjść na prostą. Droga ta jednak jest dosyć kręta i pełna różnego rodzaju przeszkód... Przed Anią stoją trudne decyzje, które być może całkowicie zmienią jej życie. Czy tak bardzo skrzywdzona przez mężczyznę kobieta, będzie jeszcze potrafiła zaufać i pokochać? Czy znajdzie gdzieś swoje miejsce na ziemi, gdzie będzie czuła się bezpiecznie? Czy będzie potrafiła zapomnieć o tym co złe? Czy uda jej się wybaczyć i z ufnością spoglądać w przyszłość? Na te pytania, znajdziecie odpowiedzi podczas czytania. Jak wspomniałam na początku, jest to bardzo poruszająca lektura. Wskazuje nam ona między innymi jak ważne jest wsparcie najbliższych, jak trudną i nierówną walkę musimy podjąć o samych siebie. Ale też ważnym aspektem tej książki, jest wiara w Boga. Nie w jego pośredników, tylko w Samego Najwyższego. Jak rozmowa z Nim pomaga oczyścić duszę i umysł. Czując Jego obecność i łaskę, bohaterka czuje się spokojna i szczęśliwa. Wie, że z Jego pomocą pokona wszelkie trudności i będzie szczęśliwa, bo pragnie tego szczerze i z całego serca. Anna wie też, że musi iść dalej. Uświadamia sobie, że wszystko to, co spotkało ją do tej pory, wydarzyło się z jakiegoś powodu. Zdaje sobie sprawę również z tego, że na świecie żyje wiele kobiet, które przeżyły coś podobnego jak ona. Bardzo wzruszająca a zarazem poruszająca trudny temat lektura. Romans z księdzem i jego konsekwencje, nie często są opisywane w powieściach, co czyni ją jeszcze bardziej intrygującą. Ta historia pokazuje wręcz heroiczną walkę o siebie i swoje szczęście, jednak czy opłacalną ? Dowiecie się tego, kiedy zapoznacie się z treścią książki ;) Bardzo dziękuję Autorce oraz Million - Studio Wydawnicze za zaufanie, możliwość patronatu, za tę opowieść i za egzemplarz do recenzji. Przeczytajcie. Warto. Polecam i przyznaję 9 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/ 10 punktów !